Ik beklim de trap van de tijd
Elke trede kraakt onder mijn herinneringen
Het vreemde licht dat ik vasthoud brandt nooit
Het leidt me naar de schaduwen

Herinner je je?
De geplaveide steegjes waar we dansten
De gestolen glimlachen in de duisternis
De geheimen begraven onder de sterren
De beloften zo zoet als middernacht

De korrel van de nacht heeft een textuur
Ik raak het aan met mijn vingertoppen
De schaduw rijst op, majestueus
Ik dompel mijn handen in zijn verf

#NachtelijkeHerinnering #SchaduwenVanHetVerleden

Un Dimanche Ordinaire

Ce midi-là, je suis descendu à la cave,

À la recherche d’un simple tournevis,

Mais le silence s’est emparé de moi,

Et la pluie, de son chant mélancolique, me happe.

Une bouteille, oubliée dans l’ombre, m’attendait,

Noble vin, vestige d’un temps révolu.

J’ai imaginé son éclat, son parfum, sa chair –

J’ai rêvé de son âme, comme un danseur en cage,

Et puis, dans un élan d’ombre, je l’ai reposée,

Laissant le désir intact, l’éternité suspendue